Szachy stały się popularną rozrywką na wielu europejskich dworach. Były postrzegane za grę sprzyjającą zwiększeniu społecznego prestiżu. Dlatego królowie chętnie grali w szachy.

Stąd są nazywane królewską grą, nie tylko ze względu na jedną z figur, co z powodu wielu koronowanych głów, które grywały w szachy.

Władcami, którzy uwielbiali grać w szachy byli:
król Anglii Henryk I Beauclerc,
król Anglii Henryk II Plantagenet,
król Anglii Ryszard I Lwie Serce,
król Hiszpanii Filip II,
król Kastylii i Leonu Alfons X Mądry,
wielki książę moskiewski, Iwan IV Groźny.

Wśród polskich królów zapewne grywał w nie Kazimierz Wielki, ze względu na swoje kontakty z Andegawenami, którzy lubili tę grę.

Kazimierz zwracał uwagę na szachy, co znalazło odzwierciedlenie w jego prawodawstwie. Zabronił bowiem grać w szachy dla zakładu. Wszelki hazard był potępiany. Takie ustawodawstwo przyjmowano w wielu innych średniowiecznych państwach.

Szachy były bardzo popularne u Jagiellonów. Grywali w nie zarówno Władysław Jagiełło, jak i Witold. Być może nie raz toczyli między sobą szachowe pojedynki. Fanem szachów był także Kazimierz Jagiellończyk oraz Zygmunt Stary.

Ostatni z wymienionych władców był chyba najbardziej zawziętym graczem spośród polskich królów. Podczas pobytu u swojego brata na węgierskim dworze przegrywał niemałe sumy przy szachownicy. Zachował się rachunek króla za naprawę szachownicy, co oznacza, że musiała być przez niego mocno używana.

Źródło: https://historia.org.pl